Wim Sonneveld
Veertig jaar na zijn dood staat cabaretlegende Wim Sonneveld volop in de schijnwerpers. Twee Sonneveld-vertolkers over de man – en zijn angsten.
Video Het Dorp
Door Roger Abrahams
Video Het Dorp
Door Roger Abrahams
Soms bént u hem gewoon. Soms bent u echt Wim Sonneveld.’ Tony Neef zegt het met een lach, maar ook met enige trots. Als hoofdrolspeler in de musical Sonneveld wordt hij regelmatig aangeklampt door toeschouwers. Ja, dat zijn doorgaans mensen op leeftijd, ‘maar jongeren zitten ook in de zaal, hoor.’ Al komen ze vaak mee met opa en oma. Het is de vraag hoe lang de erfenis van Wim Sonneveld (1917–1974) – met Toon Hermans en Wim Kan een van de Grote Drie van het naoorlogse cabaret – standhoudt, maar veertig jaar na ’s mans overlijden zijn de voortekenen gunstig. Liedjes als ‘Het dorp’ en ‘Aan de Amsterdamse grachten’ blijven met hem verbonden, omroep MAX reeg zijn repertoire twee jaar geleden aaneen in de zeer goed bekeken televisieserie Moeder, ik wil bij de revue, die Joop van den Ende komend theaterseizoen bovendien als musical op de planken gaat brengen – een andere musical dus danSonneveld, die we al noemden. En nu is er het televisieportret TV Monument, waarin programmamaker Han Peekel de vraag probeert te beantwoorden: wie was Wim Sonneveld?
‘Dat wist hij zelf ook niet,’ denkt Neef. ‘Hij voelde zich geen cabaretier, distantieerde zich van zijn typetjes, zoals Willem Parel en Nikkelen Nelis. Hij wilde een amuseur zijn, een entertainer, met de nadruk op muziek. In de voorstelling zeg ik: “Ik wil liedjes zingen. Ik hoef het nergens over te hebben.” ’ Neef, naar eigen zeggen ‘totaal niet’ opgevoed met theater, noemt Sonneveld geen voorbeeld uit zijn jeugd. ‘Ik was niet zo van de conferences. Wat mij trof, was zijn stem. Dat vibrato, dat fluwelen geluid – hij was de Nederlandse crooner. Zijn liedjes zijn prachtig.’ Neef bereidde zich voor op zijn rol door drie Sonneveld-biografieën mee te nemen naar zijn vakantiebestemming in Griekenland, waaronder Han Peekels Wim Sonneveld: Zeg maar ja tegen het leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten