VPRO, apr-1983
3 delen
donderdag 30 maart 2017
zondag 26 maart 2017
Rock 'n' roll America - 2 Whole lotta shakin'
BBC4 24-mrt-2017
As rock 'n' roll took off with teens in 1955 it quickly increased record sales by 300 per cent in America. Big business and the burgeoning world of TV moved in. Elvis made a big-money move to major label RCA instigated by Colonel Tom Parker, an illegal immigrant from Holland who had made his name at country fairs with a set of dancing chickens. Elvis made his national TV debut with Heartbreak Hotel and followed it with a gyrating version of Hound Dog that shocked America. PTAs, church groups and local councils were outraged. Rock 'n' roll was banned by the mayor of Jersey City and removed from jukeboxes in Alabama. Now Ed Sullivan would only shoot Elvis from the waist up.
The conservative media needed a cleaned-up version and the young, married-with-kids Christian singer Pat Boone shot up the chart, rivalling Elvis for sales. Not that this stopped rock 'n' roll. Jerry Lee Lewis again scandalised the nation with his gyrating finger in Whole Lotta Shakin' and the Everlys shocked with Wake Up Little Susie, both 45s being banned in parts of America.
It took bespectacled geek Buddy Holly to calm things down as a suburban down-home boy who, with his school friends The Crickets, turned plain looks into chart success. But by the end of 1958 the music was in real trouble. Elvis was conscripted into the army, Jerry Lee was thrown out of Britain and into obscurity for marrying his 13-year-old cousin and Little Richard went into the church.
Featuring Jerry Lee Lewis, Don Everly, Tom Jones, Wanda Jackson, Pat Boone, DJ Fontana, Eric Burdon, James Burton, Jerry Allison (The Crickets' drummer), Mike Stoller, PF Sloan, Joe Boyd, Jerry Phillips, Marshall Chess and JM Van Eaton (Jerry Lee Lewis's drummer).
As rock 'n' roll took off with teens in 1955 it quickly increased record sales by 300 per cent in America. Big business and the burgeoning world of TV moved in. Elvis made a big-money move to major label RCA instigated by Colonel Tom Parker, an illegal immigrant from Holland who had made his name at country fairs with a set of dancing chickens. Elvis made his national TV debut with Heartbreak Hotel and followed it with a gyrating version of Hound Dog that shocked America. PTAs, church groups and local councils were outraged. Rock 'n' roll was banned by the mayor of Jersey City and removed from jukeboxes in Alabama. Now Ed Sullivan would only shoot Elvis from the waist up.
The conservative media needed a cleaned-up version and the young, married-with-kids Christian singer Pat Boone shot up the chart, rivalling Elvis for sales. Not that this stopped rock 'n' roll. Jerry Lee Lewis again scandalised the nation with his gyrating finger in Whole Lotta Shakin' and the Everlys shocked with Wake Up Little Susie, both 45s being banned in parts of America.
It took bespectacled geek Buddy Holly to calm things down as a suburban down-home boy who, with his school friends The Crickets, turned plain looks into chart success. But by the end of 1958 the music was in real trouble. Elvis was conscripted into the army, Jerry Lee was thrown out of Britain and into obscurity for marrying his 13-year-old cousin and Little Richard went into the church.
Featuring Jerry Lee Lewis, Don Everly, Tom Jones, Wanda Jackson, Pat Boone, DJ Fontana, Eric Burdon, James Burton, Jerry Allison (The Crickets' drummer), Mike Stoller, PF Sloan, Joe Boyd, Jerry Phillips, Marshall Chess and JM Van Eaton (Jerry Lee Lewis's drummer).
Rock 'n' roll America - 1 Sweet little sixteen
24-mrt-2017 BBC4
In Cold War mid-1950s America, as the new suburbia was spreading fast in a country driven by racial segregation, rock 'n' roll took the country by surprise. Out of the Deep South came a rhythm-driven fusion of blues, boogie woogie and vocal harmony played by young black pioneers like Fats Domino and Little Richard that seduced young white teens and, pre-civil rights, got black and white kids reeling and rocking together.
This fledgling sound was nurtured by small independent labels and travelled up from the Mississippi corridor spawning new artists. In Memphis, Elvis began his career as a local singer with a country twang who rocked up a blues song and sounded so black he confused his white listeners. And in St Louis, black blues guitarist Chuck Berry took a country song and turned it into his first rock 'n' roll hit, Maybellene.
Movies had a big role to play thanks to 'social problem' films exploring the teenager as misfit and delinquent - The Wild One showed teens a rebellious image and a look, and Blackboard Jungle gave them a soundtrack, with the film's theme tune Rock Around the Clock becoming the first rock 'n' roll Number 1 in 1955.
Featuring Jerry Lee Lewis, Don Everly, Little Richard, Tom Jones, Wanda Jackson, Pat Boone, The Spaniels, PF Sloan, Joe Boyd, Jerry Phillips, Marshall Chess, JM Van Eaton (Jerry Lee Lewis's drummer), Charles Connor (Little Richard's drummer) and Dick Richards (Bill Haley's drummer).
In Cold War mid-1950s America, as the new suburbia was spreading fast in a country driven by racial segregation, rock 'n' roll took the country by surprise. Out of the Deep South came a rhythm-driven fusion of blues, boogie woogie and vocal harmony played by young black pioneers like Fats Domino and Little Richard that seduced young white teens and, pre-civil rights, got black and white kids reeling and rocking together.
This fledgling sound was nurtured by small independent labels and travelled up from the Mississippi corridor spawning new artists. In Memphis, Elvis began his career as a local singer with a country twang who rocked up a blues song and sounded so black he confused his white listeners. And in St Louis, black blues guitarist Chuck Berry took a country song and turned it into his first rock 'n' roll hit, Maybellene.
Movies had a big role to play thanks to 'social problem' films exploring the teenager as misfit and delinquent - The Wild One showed teens a rebellious image and a look, and Blackboard Jungle gave them a soundtrack, with the film's theme tune Rock Around the Clock becoming the first rock 'n' roll Number 1 in 1955.
Featuring Jerry Lee Lewis, Don Everly, Little Richard, Tom Jones, Wanda Jackson, Pat Boone, The Spaniels, PF Sloan, Joe Boyd, Jerry Phillips, Marshall Chess, JM Van Eaton (Jerry Lee Lewis's drummer), Charles Connor (Little Richard's drummer) and Dick Richards (Bill Haley's drummer).
BBC4 Chuck Berry at the BBC - 1972
24-mrt-2017
Legendary rock 'n' roller Chuck Berry performs at the BBC Television Theatre in 1972. Johnny B Goode, Roll Over Beethoven and Nadine are just some of the highlights of this concert, shown in an extended cut. This version includes, for the first time, an epic rendition of My Ding-a-Ling that carries all before it and raises innuendo to an art form.
Legendary rock 'n' roller Chuck Berry performs at the BBC Television Theatre in 1972. Johnny B Goode, Roll Over Beethoven and Nadine are just some of the highlights of this concert, shown in an extended cut. This version includes, for the first time, an epic rendition of My Ding-a-Ling that carries all before it and raises innuendo to an art form.
zondag 19 maart 2017
Andere Tijden - Watergate - FBI versus Witte Huis
18-mrt-2017
Watergate
Beveiliger Frank Wills ziet een stukje tape dwars op de stompe kant van een deur, om te voorkomen dat de deur in het slot valt. Terwijl een beetje inbreker weet dat je die tape in de lengte op de stompe kant moet plakken, zodat die van de buitenkant niet te zien is.
De inbraak bij de Democratische Partij komt zo op een knullige manier aan het licht, op 17 juni 1972. Wills roept de politie erbij, die een aantal inbrekers aanhoudt. Maar het vreemde is, in plaats van gangbaar inbrekersgerei hebben de mannen afluisterapparatuur bij zich.
Die aanhouding zet een hele kettingreactie in beweging die er twee jaar later voor zorgt dat president Nixon ontslag neemt. Hij was op de hoogte, en gaf zijn medewerkers opdracht het onderzoek van de FBI te frustreren.
Een van die medewerkers is de jurist van de president, John Dean. “Nixon was, net als Trump, bijzonder autoritair. Heel dogmatisch. Vuist op tafel. Dictatoriaal haast”, zegt hij als Andere Tijden hem interviewt op een dakterras in Beverly Hills.
Plumbers
De sneeuwbal wordt steeds groter en de affaire trekt steeds meer mensen met zich mee. De inbrekers zijn ex-CIA-medewerkers en worden betaald door het herverkiezingscomité van Nixon.
In eerste instantie zijn ze ingezet om het lekken van informatie over de Vietnamoorlog tegen te gaan, vandaar dat ze aan worden geduid met de term Plumbers, loodgieters. Maar nu worden ze ook ingezet om afluisterapparatuur te plaatsen bij de Democratische Partij. En lopen daarbij tegen de lamp.
John Mindermann is een van de FBI-agenten die bij het onderzoek worden ingezet. We waren beginnelingen, zegt hij in zijn woonkamer in San Francisco. De FBI heeft vier afdelingen voor het onderzoeken van misdaad, Mindermann en zijn mensen zitten in afdeling 2.
“Eigenlijk de afdeling diverse misdaden, die erop werd gezet omdat iedereen dacht dat het gewoon een inbraak was. Maar we hebben dat eerste weekend zulk goed werk geleverd dat we op de zaak mochten blijven”, is de overtuiging van Mindermann, ook toen bleek dat het de meest ingrijpende inbraak in de geschiedenis bleek te zijn.
Een onderzoekscommissie van de Senaat ondervraagt de belangrijkste betrokkenen. En voor die commissie besluit Dean eieren voor zijn geld te kiezen. Hij geeft de verbijsterde commissie een inkijkje in hoe het Witte Huis met de zaak omging. Zo liet Dean de FBI bewijs vernietigen. En hij betrekt de president erin als verklaart dat Nixon opdracht gaf de Plumbers zwijggeld te betalen.
Een maand later hoort de commissie dat Nixon alle gesprekken in de Oval Office opneemt. Op die opnames zou Nixon zelf wel eens het bewijs kunnen leveren dat hij ervan wist! De commissie wil die opnamen hebben, de president weigert, maar wordt later door het hooggerechtshof gedwongen.
Deep Throat
Het onderzoek door de FBI verloopt intussen traag. En ineens verschijnen er berichten over het onderzoek in de Washington Post. De jonge journalisten Bob Woodward en Carl Bernstein zijn wel heel goed op de hoogte, dit kan eigenlijk niet.
Ze blijken een informant te hebben bij de FBI, iemand van de FBI wijst ze steeds in de juiste richting. Op de tapes van Nixon is te horen dat hij met zijn medewerkers bediscussieert wie het zou kunnen zijn. Woodward en Bernstein houden zorgvuldig geheim wie het is. Omdat hij de stem op de achtergrond is, noemen ze hem Deep Throat, naar de in die tijd populaire seksfilm. Pas in 2005 maakt Deep Throat zich bekend.
FBI-agent Mindermann zegt dat de beslissing naar de pers te lekken op een hoger niveau werd genomen dan waarop hij opereerde. Hij vond dat de informatie die in de Washington Post verscheen het onderzoek hielp. Het bracht het onderzoek verder, zo meent hij, doordat de informatie ergens weer iemand in beweging zette. Maar Mindermann zegt er wel bij dat niet iedereen bij de FBI er zo over dacht in die tijd.
Trump
De vergelijking tussen Nixon en Trump wordt steeds pregnanter. De media stellen het gedrag van de medewerkers van het Witte Huis aan de kaak. Veiligheidsadviseur Michael Flynn moet vertrekken als blijkt dat hij heeft gelogen over zijn contacten met de Russen. De FBI onderzoekt die contacten tussen de medewerkers en Rusland, ook of die er zijn geweest in de tijd dat de Russen Trump lijken te hebben geholpen president te worden.
Zoals Dean de FBI aanzette tot het vernietigen van bewijs, vroeg de chefstaf van Trump de FBI de berichten in de media over de FBI-onderzoeken te ontkennen. Ook Trump heeft een gecompliceerde verhouding met de inlichtingendiensten en heeft de medewerkers ervan meermalen bespot en beledigd.
En ook Trump lijdt onder de lekken naar de media. Niet alleen van de inlichtingendiensten, maar uit alle departementen en geledingen informeren medewerkers nu de media. Omdat ze denken dat ze het land ermee helpen, en misstanden bij de overheid aan de kaak stellen.
Watergate
Beveiliger Frank Wills ziet een stukje tape dwars op de stompe kant van een deur, om te voorkomen dat de deur in het slot valt. Terwijl een beetje inbreker weet dat je die tape in de lengte op de stompe kant moet plakken, zodat die van de buitenkant niet te zien is.
De inbraak bij de Democratische Partij komt zo op een knullige manier aan het licht, op 17 juni 1972. Wills roept de politie erbij, die een aantal inbrekers aanhoudt. Maar het vreemde is, in plaats van gangbaar inbrekersgerei hebben de mannen afluisterapparatuur bij zich.
Die aanhouding zet een hele kettingreactie in beweging die er twee jaar later voor zorgt dat president Nixon ontslag neemt. Hij was op de hoogte, en gaf zijn medewerkers opdracht het onderzoek van de FBI te frustreren.
Een van die medewerkers is de jurist van de president, John Dean. “Nixon was, net als Trump, bijzonder autoritair. Heel dogmatisch. Vuist op tafel. Dictatoriaal haast”, zegt hij als Andere Tijden hem interviewt op een dakterras in Beverly Hills.
Plumbers
De sneeuwbal wordt steeds groter en de affaire trekt steeds meer mensen met zich mee. De inbrekers zijn ex-CIA-medewerkers en worden betaald door het herverkiezingscomité van Nixon.
In eerste instantie zijn ze ingezet om het lekken van informatie over de Vietnamoorlog tegen te gaan, vandaar dat ze aan worden geduid met de term Plumbers, loodgieters. Maar nu worden ze ook ingezet om afluisterapparatuur te plaatsen bij de Democratische Partij. En lopen daarbij tegen de lamp.
John Mindermann is een van de FBI-agenten die bij het onderzoek worden ingezet. We waren beginnelingen, zegt hij in zijn woonkamer in San Francisco. De FBI heeft vier afdelingen voor het onderzoeken van misdaad, Mindermann en zijn mensen zitten in afdeling 2.
“Eigenlijk de afdeling diverse misdaden, die erop werd gezet omdat iedereen dacht dat het gewoon een inbraak was. Maar we hebben dat eerste weekend zulk goed werk geleverd dat we op de zaak mochten blijven”, is de overtuiging van Mindermann, ook toen bleek dat het de meest ingrijpende inbraak in de geschiedenis bleek te zijn.
Een onderzoekscommissie van de Senaat ondervraagt de belangrijkste betrokkenen. En voor die commissie besluit Dean eieren voor zijn geld te kiezen. Hij geeft de verbijsterde commissie een inkijkje in hoe het Witte Huis met de zaak omging. Zo liet Dean de FBI bewijs vernietigen. En hij betrekt de president erin als verklaart dat Nixon opdracht gaf de Plumbers zwijggeld te betalen.
Een maand later hoort de commissie dat Nixon alle gesprekken in de Oval Office opneemt. Op die opnames zou Nixon zelf wel eens het bewijs kunnen leveren dat hij ervan wist! De commissie wil die opnamen hebben, de president weigert, maar wordt later door het hooggerechtshof gedwongen.
Deep Throat
Het onderzoek door de FBI verloopt intussen traag. En ineens verschijnen er berichten over het onderzoek in de Washington Post. De jonge journalisten Bob Woodward en Carl Bernstein zijn wel heel goed op de hoogte, dit kan eigenlijk niet.
Ze blijken een informant te hebben bij de FBI, iemand van de FBI wijst ze steeds in de juiste richting. Op de tapes van Nixon is te horen dat hij met zijn medewerkers bediscussieert wie het zou kunnen zijn. Woodward en Bernstein houden zorgvuldig geheim wie het is. Omdat hij de stem op de achtergrond is, noemen ze hem Deep Throat, naar de in die tijd populaire seksfilm. Pas in 2005 maakt Deep Throat zich bekend.
FBI-agent Mindermann zegt dat de beslissing naar de pers te lekken op een hoger niveau werd genomen dan waarop hij opereerde. Hij vond dat de informatie die in de Washington Post verscheen het onderzoek hielp. Het bracht het onderzoek verder, zo meent hij, doordat de informatie ergens weer iemand in beweging zette. Maar Mindermann zegt er wel bij dat niet iedereen bij de FBI er zo over dacht in die tijd.
Trump
De vergelijking tussen Nixon en Trump wordt steeds pregnanter. De media stellen het gedrag van de medewerkers van het Witte Huis aan de kaak. Veiligheidsadviseur Michael Flynn moet vertrekken als blijkt dat hij heeft gelogen over zijn contacten met de Russen. De FBI onderzoekt die contacten tussen de medewerkers en Rusland, ook of die er zijn geweest in de tijd dat de Russen Trump lijken te hebben geholpen president te worden.
Zoals Dean de FBI aanzette tot het vernietigen van bewijs, vroeg de chefstaf van Trump de FBI de berichten in de media over de FBI-onderzoeken te ontkennen. Ook Trump heeft een gecompliceerde verhouding met de inlichtingendiensten en heeft de medewerkers ervan meermalen bespot en beledigd.
En ook Trump lijdt onder de lekken naar de media. Niet alleen van de inlichtingendiensten, maar uit alle departementen en geledingen informeren medewerkers nu de media. Omdat ze denken dat ze het land ermee helpen, en misstanden bij de overheid aan de kaak stellen.
zondag 12 maart 2017
U kijkt zo lief - over ruim 50 jaar tv-debatten
11-mrt-2017
“U kijkt zo lief”, is een uitspraak van Jan Peter Balkenende (CDA) aan het adres van presentator Mariëlle Tweebeeke tijdens een lijsttrekkersdebat voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2010.
“Hij bedoelde natuurlijk te zeggen: U kunt me nog zo lief aankijken, maar ik ga u geen antwoord geven”, zegt CDA –campagneveteraan Jack de Vries. “Maar Balkenende had de neiging om zinnen in te slikken of ze niet helemaal af te maken. Toen ik het hoorde, dacht ik: knip-knip, dat is er weer een die het archief in gaat.”
Dat blijkt.
Herman van der Zandt duikt voor de NOS in de ruim 50-jarige geschiedenis van lijsttrekkersdebatten op televisie en constateert dat een ongeluk in een klein hoekje zit.
Macht
Vlak voor de verkiezingen staat er voor de politici een hoop op het spel. Het aantal zwevende kiezers lijkt bij elke verkiezing groter te worden en het gaat vaker mis dan goed. Joop den Uyl (PvdA) in 1986, Elco Brinkman (CDA) in 1994, Ad Melkert (PvdA) en Hans Dijkstal (VVD) in 2002, Job Cohen (PvdA) in 2010 en Emile Roemer (SP) in 2012 kunnen er over meepraten.
Ze doen het om uiteenlopende redenen niet goed in een lijsttrekkersdebat en dat kost zetels, in sommige gevallen zelfs de macht. In het programma 'U kijkt zo lief' zien we de hoogte- en de dieptepunten uit een tv-genre dat in 1960 is komen overwaaien uit de Verenigde Staten.
Daar stonden toen de presidentskandidaten Kennedy en Nixon live in een tv-debat tegenover elkaar. Dat debat is destijds ook in Nederland uitgezonden en de NTS (de voorganger van de NOS) ging daags erop verhaal halen bij enkele BN’ers van die tijd: Dr. Loe de Jong, Annie M.G. Schmidt en minister van Buitenlandse Zaken Joseph Luns. Ze zijn niet enthousiast.
In de loop van de jaren krijgen Nederlandse debaters in de gaten dat het niet alleen maar gaat om argumenten, feiten en dossierkennis tijdens televisiedebatten. Uitstraling en non-verbale expressie zijn minstens zo belangrijk.
“U kijkt zo lief”, is een uitspraak van Jan Peter Balkenende (CDA) aan het adres van presentator Mariëlle Tweebeeke tijdens een lijsttrekkersdebat voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2010.
“Hij bedoelde natuurlijk te zeggen: U kunt me nog zo lief aankijken, maar ik ga u geen antwoord geven”, zegt CDA –campagneveteraan Jack de Vries. “Maar Balkenende had de neiging om zinnen in te slikken of ze niet helemaal af te maken. Toen ik het hoorde, dacht ik: knip-knip, dat is er weer een die het archief in gaat.”
Dat blijkt.
Herman van der Zandt duikt voor de NOS in de ruim 50-jarige geschiedenis van lijsttrekkersdebatten op televisie en constateert dat een ongeluk in een klein hoekje zit.
Macht
Vlak voor de verkiezingen staat er voor de politici een hoop op het spel. Het aantal zwevende kiezers lijkt bij elke verkiezing groter te worden en het gaat vaker mis dan goed. Joop den Uyl (PvdA) in 1986, Elco Brinkman (CDA) in 1994, Ad Melkert (PvdA) en Hans Dijkstal (VVD) in 2002, Job Cohen (PvdA) in 2010 en Emile Roemer (SP) in 2012 kunnen er over meepraten.
Ze doen het om uiteenlopende redenen niet goed in een lijsttrekkersdebat en dat kost zetels, in sommige gevallen zelfs de macht. In het programma 'U kijkt zo lief' zien we de hoogte- en de dieptepunten uit een tv-genre dat in 1960 is komen overwaaien uit de Verenigde Staten.
Daar stonden toen de presidentskandidaten Kennedy en Nixon live in een tv-debat tegenover elkaar. Dat debat is destijds ook in Nederland uitgezonden en de NTS (de voorganger van de NOS) ging daags erop verhaal halen bij enkele BN’ers van die tijd: Dr. Loe de Jong, Annie M.G. Schmidt en minister van Buitenlandse Zaken Joseph Luns. Ze zijn niet enthousiast.
In de loop van de jaren krijgen Nederlandse debaters in de gaten dat het niet alleen maar gaat om argumenten, feiten en dossierkennis tijdens televisiedebatten. Uitstraling en non-verbale expressie zijn minstens zo belangrijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)